Niet dragen, maar Klagen!

Hoe dit verhaal ontstaan is…
Dit najaar verzorg ik een workshop stembevrijding tijdens een ontmoetingsdag van nabestaanden door zelfdoding. Tijdens het schrijven van de uitnodiging voor het ‘programmaboekje’ van die dag merkte ik dat ik me niet kon beperken tot een paar kernachtige zinnen, dat er meer verteld wilde worden over de meerwaarde die juist stembevrijding voor deze doelgroep kan hebben. Dat verhaal wil ik graag in deze nieuwsbrief met jullie delen.

Nuchtere Nederlanders
Nederlanders hebben nou niet bepaald het imago dat ze heel expressief zijn. Ze zijn eerder gewend om gevoelens en emoties voor zichzelf te houden. En zeker in het openbaar. Vergelijk dat eens met Latijns Amerika of landen in de Arabische wereld. Maar ook mensen uit het gebied rond de Middelandse Zee laten hun temperament meer horen en zien. Daar lijkt men duidelijk minder geremd om zich te uiten in vreugde én verdriet.

Gooi het eruit!
Je kent vast de klaagzang en de fado en de beelden van mensen die publiekelijk hun emoties uiten, bijvoorbeeld na het overlijden van een geliefd iemand. Het vormt een nogal schril contrast met onze vermeende nuchterheid. Terwijl, als ik dat soort beelden zie, dan weet ik, dat is fijn, dat lucht op, dat geeft ruimte in het lijf en in het hart. Er leeft van alles in ons en dat wil er uit, dat wil geuit en gekend worden. En in die uiting kunnen we onszelf verbinden met anderen, kunnen we dat wat ons raakt delen. Dat leidt tot herkenning, verbondenheid en het besef dat we er niet alleen voor staan in het leven.

Stembevrijding is een manier om dat wat binnen in ons leeft te uiten. Via eenvoudige klanken geven we letterlijk een stem aan wat er in ons omgaat. Dat kan van alles zijn. Vreugde, verdriet, angst, pijn, woede, uitbundigheid en plezier. Al die zaken vragen erom de ruimte te krijgen. Als we dat niet doen kunnen we bevangen raken, zetten dingen zich in ons vast en blijven zo drukken op onze levendigheid. Alsof er een zware deken over ons heen ligt die ons belemmert om vrij te bewegen. Het kan een voedingsbodem zijn voor zwaarmoedigheid.

‘Ik verloor mijn eerste grote liefde, en de vader van mijn kinderen, door zelfdoding. Ik had moeite met het uiten van mijn rauwe pijn, was bang anderen te verpletteren als ik me vrij zou laten gaan.
Stembevrijding hielp me. Na eerst mijn woede en onmacht in oerklanken te hebben geuit, stond ik ‘zomaar’ als een Afghaanse klaagzangeres te zingen.
Het leerde me dat echt authentiek en zuiver uiting geven, al is het nog zo heftig, gewaardeerd kan worden en bevrijdend is.
Mede dankzij de authentieke opbouw en zorg en kunde van Evert die deze zuivere bedding kan creëren.’ – Annemarie, 45 jaar

Alle indrukken vragen om uitdrukking
Er zijn vele vormen van expressie, meestal op het creatieve vlak, schilderen, beeldhouwen, schrijven, noem maar op. Allemaal manieren om onszelf uit te drukken. Onze stem is misschien wel de meest directe manier om dat te doen. En, het goede nieuws is dat iedereen het kan. Je hoeft er geen geoefende stem voor te hebben of te kunnen zingen.

Stembevrijding biedt tal van mogelijkheden voor persoonlijke groei en professionele ontwikkeling. De ervaring leert dat het ook bij verliesverwerking door ingrijpende gebeurtenissen een krachtige en heilzame methode is die vastgezette emoties kan helpen te transformeren. Zo kan er weer ruimte in ons ontstaan.

Blog gepubliceerd 19 mei 2018 | Evert Vos