Over koudwatervrees en leiderschap

Lekker van de duikplank af
Als kind bracht ik eindeloos veel tijd door in het zwembad van het dorp waar ik opgroeide. Ik genoot werkelijk met volle teugen van het zwemmen. Als mijn broer en ik in de zomertijd uit school kwamen fietsten we snel naar huis, pakten onze zwemspullen, en hup daar gingen we. Naar het zembad. Zwemmen stond voor vrijheid, zorgeloos spelen, capriolen van de duikplank en veelvuldig in het water plonzen. Bommetje doen, de badmeesters plagen en in de pauze een zakje chips.

De herontdekking van het zwemmen
In de zomer van 2017 herontdekte ik het zwemmen. Ik schafte me in het voorjaar een zwemabonnement aan van een zwembad in de buurt, maar besloot op een goeie dag om in het voor mijn huis gelegen kanaal te duiken. Zwemmen in natuurwater, iets wat ik ook als kind regelmatig deed, is heerlijk. Eenmaal in het water valt alles van me af. Vergeet ik wat was, en wat komt, vloei ik samen met het water en voel me een met de natuur die me letterlijk omringt. En zo kwam het weldadige gevoel van vrijheid, die ik in het zwemmen opnieuw ervaar, weer in mijn leven. Sindsdien zwem ik nagenoeg elke dag in het Boterdiep voor mijn huis…

De diepte in
Zwemmen in natuurwater is wezenlijk anders dan in een zwembad. Het zicht onder water is beperkt en bij het afdalen wordt alles al snel donker. Hoever je van de bodem verwijderd bent, en wat je daar tegenkomt, laat zich niet voorspellen. En bij het afdalen naar de diepte koelt het snel af, daar waar de zonnestralen geen vat op hebben. Als kind voelde dat lekker spannend en eng tegelijk.
De zoektocht naar wie ik ben in dit bestaan lijkt er in zekere zin op. Op zoek naar mijn eigen diepte. Soms donker en ondoorgrondelijk en niet wetend waar die zoektocht eindigt. Als een kind dat zwemt en af wil dalen naar de bodem, met in zijn lijf zowel nieuwsgierigheid alsook angst. Hoe diep nog voordat ik beneden ben? En wat is daar?

Winterzwemmen
Recent zwom ik voor het eerst tussen de ijsschotsen. Wat een ervaring! Bijna al mijn dorpsgenoten zijn er inmiddels aan gewend, maar nog regelmatig wordt er met een zorgelijke blik gekeken naar mijn verrichtingen. Is dat nou wel verstandig? En waarom zou je het überhaupt doen? Uiteraard is het niet verstandig om zonder voorbereiding en kennis van winterzwemmen zomaar de plomp in te springen. Maar wat blijkt, de bedreiging zit niet in de kou zelf, maar in onze gedachten over die kou, en de risico’s die we erin zien.

‘Of je nou gelooft dat je iets niet kunt, of gelooft dat je het wel kunt, je hebt altijd gelijk.’ – Henry Ford –

Durf jij te springen?
Of het nou gaat om zwemmen in ijskoud water, of om andere uitdagingen in ons bestaan, wij zijn tot veel meer in staat dan we kunnen geloven of bedenken. De door onszelf aangenomen en gekoesterde waarheden, over wie we denken te zijn en waartoe we onszelf in staat achten, zitten vaak vol bevangenheid en beperken ons in onze levendigheid en onze bewegingsvrijheid in het volwassen bestaan. We leven ons potentieel niet ten volle en het ontbreekt ons regelmatig aan moed en durf. We leven met de handrem erop, ook al voelen we ergens diep van binnen dat er meer in ons zit, dat we tot meer in staat zijn. Als we niet oppassen blijven we langs de zijlijn van ons eigen leven staan, durven we de sprong van de hoge duikplank niet te wagen.

Het kan anders
Ik had werkelijk niet kunnen bedenken dat ik opnieuw zoveel plezier aan het zwemmen zou beleven. En wat leer ik mezelf daarin opnieuw kennen. De overwinning zit niet in het trotseren van de kou, maar in het trots-eren van mezelf.
Dat geldt net zo goed voor mijn keus om stembevrijder te worden. Dat ik die keus heb gemaakt kent z’n oorsprong in de vreugde en de vrijheid die ik als kind al in het zingen beleefde. Om daar dan vervolgens ook je hart in te volgen vergt moed, vraagt om het loslaten van vermeende zekerheden, en ervoor te gaan. Van het gebaande pad af en nieuwe wegen ontdekken. Daarbij niet precies wetend waar je uit zult komen. Maar in het vertrouwen dat dit mijn weg is! De opbengst is groot en vervullend.

Blog geschreven 1 maart 2018 | Gepubliceerd 23 maart 2018