Sprong in het diepe!

Leren leven zonder houvast…
Ik durf het woord loslaten bijna niet meer te gebruiken, dat deed ik de laatste jaren al zo vaak. En toch gaat mijn verhaal van vandaag opnieuw over loslaten. Het loslaten van ogenschijnlijke houvast. Vanaf 1 december aanstaande neem ik een jaar vrijaf en is mijn praktijk gesloten. De kogel is door de kerk. Hoppa!
 
Misschien herinner je je mijn laatste nieuwsbrief nog die bol stond van het afscheid nemen. De afgelopen maanden heb ik de diepte van mijn verdriet daarover wezenlijk toegelaten en heb ik een grote leegte in mezelf onder ogen gezien. Tijdens dat hele rouwproces voelde ik een sluimerend verlangen om ook mijn laatste houvast los te laten, mijn werk, mijn praktijk. Mijn ego wist me aanvankelijk geraffineerd in toom te houden, maar nu is toch het moment daar om deze sprong te wagen. Twijfels en verzet hebben gaandeweg plaats gemaakt voor vertrouwen.

‘Al het ongewenste dat ons overkomt, biedt de mogelijkheid tot nieuw leven. 
Alles. Er is geen zinloos lot. 
Het wordt pas zinloos als wij niet de sprong wagen.’
Hans Korteweg

SONY DSC

Vertraging
Ik ontving onlangs een mooie mail van een goede vriendin met daarin de volgende zinnen: ‘Ik zit in de trein onderweg naar Berlijn met 80 minuten vertraging. Vertraging is altijd fijn omdat je niks moet. Ik zat op het perron lekker in de zon en heb gewoon gezongen voor mezelf. Heerlijk!’ 

Het raakte me. Er zit iets overvloedigs in hoe zij deze vertraging beleeft. Van oudsher ben ik gewend om vertraging als iets negatiefs te zien, een gevoel van verstoring, verlies van tijd, dat dingen niet gaan zoals gepland. Van schaarste dus. Calvinistische mores uit vervlogen dagen maar stevig verankerd onder mijn huid. Wat een verademing om een tijd tegemoet te gaan waarin er ruimte is om te vertragen. En wezenlijk stil te staan. En bovenal, om mezelf dat toe te staan, me dat te gunnen!

Thuiskomen, steeds meer Thuis komen
Misschien herinner je je ook nog dat ik in mijn vorige nieuwsbrief schreef over mijn voor 2021 gekozen jaarthema Thuiskomen. Naarmate dit jaar vordert wordt me stap voor stap duidelijk waar dat voor mij over gaat. Wat ik zojuist schreef over vertragen en stil durven staan heeft er zonder enige twijfel mee te maken. Mijn besluit om afstand van mijn werk te nemen ook. Zo zal het ook een oefening zijn in hoe ik goed gezelschap voor mezelf kan zijn. Herken je de uitdaging die erin zit? 

Het betekent voorlopig ook het einde van applaus… Mijn praktijk draait goed, ik hou van mijn werk en ik ontvang veel waardering van mijn klanten. Wie ben ik zonder dat applaus? Je merkt het al, er breekt een tijd aan van mezelf opnieuw ont-moeten.

Ik kies ervoor om de invulling van de tijd zoveel mogelijk open te laten. Je zou kunnen zeggen op pad gaan zonder te weten waarheen. Zonder verwachtingen en vooraf bedachte concepten. Ik speel met de gedachte om te gaan reizen, maar wil ervoor waken om dat nu al in te gaan vullen. Het zal zich ontvouwen.


 ‘Niet iets proberen vast te houden dus, 
ook het mooiste niet… 
altijd met lege handen durven staan, 
dan kun je beter vangen als het nodig is.’ 
P.F. Thomése 


Wegens omstandigheden gesloten
Zoals gezegd, de winkel gaat tijdelijk dicht. Oorspronkelijk kreeg ik daar veel beperkende gedachten bij. Over de geleidelijke teloorgang van mijn praktijk, uit beeld geraken, verdwijnende klanten en opdrachtgevers, financiële tekorten en noem maar op. Ach, inmiddels kan ik er om glimlachen, om al die spoken. Ik voel vertrouwen, in dit besluit, in wat en wie er op mijn pad gaat komen, en ook in iedereen die me dierbaar is en waarmee ik me op de een of andere manier verbonden voel. Vertrouwen ook in het leven zelf en in de wetenschap dat het de kunst is om alles te leven.


 ‘Laat los, ga tot voorbij het woord, voorbij het denken,
want daar in leegte, in niets, raakt volheid je aan’ 
Hans Stolp


Tot 1 december aanstaande ben ik nog werkzaam en rond ik het werk dat ik nu onder handen heb af. Ik heb nog ruimte in mijn agenda, dus mocht jij nog gebruik willen maken van mijn diensten, mail me dan even, dan kijken we samen wat mogelijk is.

Ik wens jou alle goeds!

Ferme groet,
Evert

Blog gepubliceerd 16 september 2021 | Evert Vos