Te paard!

Paardrijden?
Een aantal weken geleden zat ik voor het eerst van mijn leven op een paard, en reed ik over bospaden in de prachtige omgeving van Gasselte. Ik had werkelijk niet kunnen bedenken dat ik zoiets ooit zou gaan doen. Te water, okay, maar te paard?

Het onbekende tegemoet
Doe jij wel eens minder voor de hand liggende dingen? Iets wat je nog niet eerder gedaan hebt, iets spannends, iets raars, iets onbekends, iets wat ogenschijnlijk minder bij jou lijkt te horen. Zo’n bewuste stap in het onbekende gaat in mijn beleving over loslaten. Loslaten van wat je al weet en kent.

Over Socrates
Een aantal weken eerder las ik een bericht van Rosa waarin ze aanbood om haar paard Jonas (geboren Socrates) te ‘delen’. Ik had Rosa leren kennen tijdens een workshop stembevrijding. Dat ze met paarden werkte wist ik niet, en al helemaal niet hoe dat ‘delen’ van Jonas eruit zou zien. Ik aarzelde wat, bedacht smoezen, maar ja, ergens voelde ik ook dat ik de uitnodiging graag wilde aannemen. Niet wetend overigens waarom en met welk doel. Ik besloot erop af te gaan en me te laten verrassen.

Het speelveld in
Ik weet niet of jij je ooit in een kudde paarden hebt begeven, maar alleen dat maakt al grote indruk. Je bent op hun terrein, en dat voel je. Jonas liep op ons toe en nam mij bedachtzaam in zich op. Eenmaal buiten de omheining wandelden we richting het bos en mocht ik hem leiden. Daar viel uiteraard van alles in te ontdekken en te leren. Over elkaar aftasten, verbinden, meebewegen, uitnodigen, spelen en leiding nemen.

Een natuurlijke beweging
Ik belandde op de rug van Jonas. Rosa liet me los en daar gingen we, man op paard. En wat daarin misschien wel het meest opzien baarde was het volstrekt logische samenspel dat ontstond, alsof ik nooit anders gedaan had, alsof ik mijn hele leven al paard had gereden. Na afloop besefte ik me hoe ik dat gevoel herken uit de stembevrijding. Net als met paardrijden is het niet zozeer de kunst om te sturen maar is het vooral de kunst om de teugels te laten vieren en ons over te geven aan wat wil ontstaan.

Met dank aan Rosa Gerlach. Zij verstaat de kunst om je te laten vertrouwen op je innerlijke wijsheid. Op een liefdevolle manier daagt ze je uit om je grenzen te verleggen en nieuwe dingen te ontdekken. Doorleefde coaching vol eigenheid en de moed om buiten de lijntjes te kleuren.

Blog gepubliceerd d.d. 17 juni 2018 | Evert Vos